เมื่อต้องเลือกวัสดุที่เหมาะสมกับโครงการ สิ่งสำคัญคือต้องทราบข้อดีข้อเสียของแต่ละตัวเลือก เราจะเปรียบเทียบวัสดุสองชนิดที่คือ ยางซิลิโคน และยางไวตัน หรือ ยางฟลูออโรคาร์บอน FKM / FPM / VITON

• ยางซิลิโคนคืออะไร?
• ยางฟลูออโรคาร์บอน?

ยางซิลิโคนและไวตันเป็นอีลาสโตเมอร์หรือยางสังเคราะห์สองประเภทที่แตกต่างกัน วัสดุทั้งสองชนิดนี้มักใช้ในการใช้งานที่ต้องการความยืดหยุ่น ความทนทาน และทนต่อความร้อนและสารเคมี อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างที่สำคัญบางประการระหว่างวัสดุทั้งสองที่ควรพิจารณาเมื่อเลือกวัสดุสำหรับการใช้งานเฉพาะ

ยางซิลิโคนเป็นโพลีเมอร์สังเคราะห์ที่ประกอบด้วยอะตอมของซิลิคอนและออกซิเจน ยางซิลิโคนมีการใช้งานที่หลากหลายเนื่องจากมีการผสมผสานคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ ทนทานต่ออุณหภูมิสุดขั้วทั้งร้อนและเย็น ทำให้เป็นวัสดุที่เหมาะสำหรับใช้ในการใช้งานที่มีอุณหภูมิสุดขั้วเป็นปัจจัยหนึ่ง ยางซิลิโคนยังมีคุณสมบัติเป็นฉนวนไฟฟ้าที่ดีเยี่ยม และทนทานต่อแสง UV และโอโซน ทำให้เหมาะสำหรับใช้ในงานกลางแจ้ง อย่างไรก็ตาม ยางซิลิโคนมีระดับความต้านทานต่อของเหลวที่มีพื้นฐานจากปิโตรเลียมไม่เท่ากันกับไวตัน

Viton เป็นยางสังเคราะห์ที่ทำจากฟลูออโรอิลาสโตเมอร์

ซึ่งเป็นโคโพลีเมอร์ของไวนิลิดีนฟลูออไรด์และเฮกซาฟลูออโรโพรพิลีน Vinylidene ฟลูออไรด์เป็นสารฟลูออริเนตที่ทรงพลัง ซึ่งทำให้ไวตันมีความทนทานต่อน้ำมัน เชื้อเพลิง และของเหลวจากปิโตรเลียมอื่นๆ ได้อย่างดีเยี่ยม Viton ยังทนทานต่ออุณหภูมิสูง ทำให้เป็นวัสดุที่เหมาะสำหรับใช้ในปะเก็นและซีลในเครื่องยนต์และสภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิสูงอื่นๆ ไวตันไม่แตกตัวง่ายเหมือนยางซิลิโคนเมื่อสัมผัสกับอุณหภูมิสูง อย่างไรก็ตาม ไวตันมีระดับความต้านทานต่อแสงยูวีและโอโซนไม่เท่ากับยางซิลิโคน

อะไรคือความแตกต่างระหว่างยางซิลิโคนและ Viton?

ยางซิลิโคนและ Viton มีความแตกต่างที่สำคัญบางประการที่ทำให้พวกเขาแตกต่าง ประการแรก ยางซิลิโคนมีความต้านทานความร้อนต่ำกว่า Viton ทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานที่ไม่ต้องการทนความร้อนมากนัก นอกจากนี้ ยางซิลิโคนโดยทั่วไปยังมีความยืดหยุ่นมากกว่า Viton ทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานที่ความยืดหยุ่นเป็นสิ่งสำคัญ ในที่สุด ยางซิลิโคนมักจะมีราคาต่ำกว่า Viton ทำให้เป็นตัวเลือกที่ประหยัดกว่าสำหรับการใช้งานหลายประเภท

Viton® เป็นยางสังเคราะห์ประสิทธิภาพสูงที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในโอริง ระบบเชื้อเพลิง และการควบคุมการปล่อยมลพิษ Viton® ยังเหมาะอย่างยิ่งสำหรับท่อสายไฟอุตสาหกรรมและยานยนต์จำนวนมากที่ต้องการความต้านทานต่อเชื้อเพลิง น้ำมัน น้ำมันหล่อลื่น และสารเคมีที่มีฤทธิ์รุนแรง

ยางซิลิโคนเป็นอีลาสโตเมอร์ที่ประกอบด้วยซิลิโคนซึ่งเป็นโพลีเมอร์ซึ่งประกอบด้วยซิลิคอนร่วมกับออกซิเจน คาร์บอน ไฮโดรเจน และบางครั้งมีองค์ประกอบทางเคมีอื่นๆ ยางซิลิโคนมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมและมีหลายสูตร ยางซิลิโคนมักเป็นโพลีเมอร์ที่มีหนึ่งหรือสองส่วน และอาจมีสารตัวเติมเพื่อปรับปรุงคุณสมบัติเฉพาะ

ยางซิลิโคนมีประโยชน์อย่างไร?

ยางซิลิโคนมีข้อดีเหนือยางประเภทอื่นหลายประการ ทนทานต่ออุณหภูมิสุดขั้วทั้งร้อนและเย็น และยังคงความยืดหยุ่นในช่วงอุณหภูมิที่หลากหลาย นอกจากนี้ยังทนทานต่อความชรา แสงยูวี โอโซน และออกซิเจน ยางซิลิโคนไม่แตกง่ายจึงมีอายุการใช้งานยาวนาน

ไวตันมีประโยชน์อย่างไร?

Viton เป็นยางสังเคราะห์ที่ใช้ในการใช้งานที่หลากหลายซึ่งต้องการความทนทานต่ออุณหภูมิ สารเคมี และน้ำมันสูง มีความทนทานต่อความร้อน สารเคมี และน้ำมันได้ดีเยี่ยม ทำให้เหมาะสำหรับการซีล Viton ยังทนต่ออุณหภูมิเย็นได้ดีกว่ายางอื่นๆ ทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานในสภาพแวดล้อมที่รุนแรง

ยางซิลิโคนและ Viton เปรียบเทียบในแง่ของต้นทุนได้อย่างไร

ต้นทุนของยางซิลิโคนและไวตันมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ยางซิลิโคนมีราคาถูกกว่าไวตันมาก ความแตกต่างของต้นทุนเกิดจากความแตกต่างของต้นทุนการผลิต Viton ทำจากวัสดุสังเคราะห์ ในขณะที่ยางซิลิโคนทำจากวัสดุธรรมชาติ

ยางซิลิโคนและ Viton เปรียบเทียบในแง่ของความทนทานได้อย่างไร

ยางซิลิโคนและไวตันเป็นวัสดุที่ทนทานมาก อย่างไรก็ตามไวตันมีความทนทานมากกว่ายางซิลิโคนอย่างมาก Viton สามารถทนต่ออุณหภูมิที่สูงขึ้นและทนต่อสารเคมีได้ดีกว่า ในขณะที่ยางซิลิโคนมีความยืดหยุ่นมากกว่าและมีความหนาแน่นต่ำกว่า

ยางซิลิโคนและไวตันเปรียบเทียบความต้านทานต่อสารเคมีอย่างไร

แม้ว่ายางซิลิโคนและไวตันจะทนทานต่อสารเคมีหลายชนิด แต่ก็มีความแตกต่างที่สำคัญบางประการระหว่างทั้งสอง โดยทั่วไปแล้ว Viton จะทนทานต่อน้ำมันและเชื้อเพลิงได้ดีกว่า ในขณะที่ยางซิลิโคนจะทนทานมากกว่า

ส.สมาน เทรดดิ้ง

จำหน่ายสายยางซิลิโคน

สายยางซิลิโคนคุณภาพสูง Food Grade เกรดใช้กับอาหาร เกรดอุตสาหกรรม สายยางทนความร้อน สายยางทนสารเคมี สายยางทนกรด-ด่าง สะอาด ปลอดภัย ไม่มีพิษ

ผลิตสายยางซิลิโคน

รับผลิตสายยางซิลิโคนทุกขนาด สามารถกำหนดความยาว และคุณสมบัติที่ต้องการ

ส.สมาน เทรดดิ้ง

คุณสมบัติของยางซิลิโคน

เป็นยางสังเคราะห์ ที่ผสมขึ้นมาใหม่ เป็นโพลิเมอร์ซิลิโคน มีส่วนประกอบของไฮโดรเจน ออกซิเจน คาร์บอน รวมถึงซิลิคอน หรือแร่ซิลิกา ซึ่งนำมาเข้ากระบวนการผสมที่มีความยุ่งยากซับซ้อน และเหตุนี้จึงทำให้ซิลิโคนนั้นมีราคาสูงถ้าเทียบกับยางธรรมชาติ

ส่วนผสมหลักของซิลิโคนคือ Si-O อนินทรีย์ โดยมีฟังชั่นอินทรีย์ติดอยู่ด้วย พันธะซิลิคอน-ออกซิเจนทำให้ซิลิโคนนั้นทนความร้อนสูง และมีความยืดหยุ่นในอุณหภูมิที่หลากหลายในการผสมโพลิเมอร์ซิลิโคนนั้นจะมีสารตัวเสริมแรง และสารช่วยแปรรูปเพื่อสร้างกัมแข็ง ที่สามารถเชื่อมขวางอุณหภูมิสูงโดยการบ่มโพลีแอดดิชั่น จนกลายเป็นวัสดุที่ยืดหยุ่นและแข็ง

ประโยชน์ของยางซิลิโคน

เนื่องจากซิลิโคนมีความยืดหยุ่นสูง ทำให้ซิลิโคนได้รับความนิยมใช้อย่างมาก ในหลากหลายการใช้งาน ด้วยความที่ทนอุณหภูมิ ได้ตั้งแต่ -60°C จนถึง 300°C และนอกจากนั้นยังทนสภาพแวดล้อมได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นแสงแดด แสงUV หรือแม้แต่การเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ ทำให้เหมาะกับการใช้งานกลางแจ้ง รวมถึงยังสามารถป้องกันกระแสไฟฟ้า เป็นวัสดุกันกระแทกเพื่อลดการสั่นสะเทือน รักษาเศถียรนข้อต่อ ลดเสียงรบกวน นิยมใช้มากในหลายอุตสาหกรรม

แต่อย่างไรก็ตามซิลิโคนนั้นก็ยังมีสิ่งที่ควรทราบอยู่คือ มันจะจุดติดไฟที่อุณหภูมิ 450°C

ส.สมาน เทรดดิ้ง

ยางซิลิโคนทางการแพทย์ มีการจัดแบ่งประเภท ตามระยะเวลาการใช้งาน ซึ่งจะจัดเข้าหมวดหมู่ตามข้อมูลในรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพของซิลิโคนที่ผลิตในสหรัฐอเมริกา ที่ผ่านการทดสอบแล้ว ซึ่งความจริงจะไม่ได้ครอบคลุมไปถึงอุปกรณ์ทางการแพทย์ OEM ที่ผลิตขึ้นโดยซัพพลายเออร์ในต่างประเทศที่มักจะมีการระบุว่า เป็นซิลิโคนเกรดทางการแพทย์ ที่ได้ผ่านการทดสอบของสหรัฐอเมริกาแล้วก็ตาม

ถูกแบ่งออกเป็น อุปกรณ์ทางการแพทย์ Class II และ Class III

• อุปกรณ์ที่ใช้ในการปลูกถ่ายระยะยาว Class III – Long-Term Implantable Devices

มีการกำหนดระยะเวลาไว้ใช้งานได้ 30วัน ถึง ตลอดชีวิต ได้แก่ อุปกรณ์ที่ใช้ฝังในร่างกายที่ช่วยให้สามารถมีชีวิตอยู่ได้ หรือป้องกันการเสียชีวิต เช่น อุปกรณ์กระตุ้นหัวใจ ควบคุมการเต้นของหัวใจ เครื่องปั๊มเลือดแทนหัวใจ และการผ่าตัดใช้อวัยวะเทียม

• อุปกรณ์ที่ใช้ในการปลูกถ่ายระยะสั้น Class II – Short-Term Implantable Devices

มีการกำหนดระยะเวลาไว้ใช้งานได้น้อยกว่า 29วัน ได้แก่ รากฟันเทียมแบบใช้ชั่วคราว อุปกรณ์การผ่าตัดที่ใช้ไฟฟ้า เครื่องมือที่ใช้ในการผ่าตัดที่ใช้สัมผัสกับ ผิวหนัง ของเหลว กระดูก และเนื้อเยื่อในร่างกาย เช่น ใบมีดผ่าตัด คีมเปิดปากแผล สว่านหรือเลื่อยตัดกระดูก สายสวน ท่อดูดของเหลว

• อุปกรณ์แบบใช้แล้วทิ้ง Class II – Disposables

อุปกรณ์ที่ออกแบบมาสำหรับการใช้งานเพียงครั้งเดียว มีการสัมผัสกับผิวหนัง หรือเนื้อเยื่อของร่างกาย เช่น เข็มเย็บแผล, ชิ้นส่วนประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง สำหรับอุปกรณ์ทางการแพทย์ เลนส์ป้องกันจอแก้วตาสำหรับใช้ในระหว่างการเข้าผ่าตัด และอุปกรณ์เกี่ยวกับการเจาะไขกระดูก

ส.สมาน เทรดดิ้ง

ยางซิลิโคน เกรดพิเศษ

ยางซิลิโคน (Silicone Rubber) มีหลายเกรด และรูปแบบ เกรดยางซิลิโคนสูงขึ้น จะมีคุณสมบัติที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น ตามความพิเศษที่เด่นชัดของยางซิลิโคน คือ การทนต่อไอน้ำ ความต้านทานการฉีกขาดสูง สามารถทำงานได้ในอุณหภูมิสูงมาก และในอุณหภูมิที่ต่ำสุดขั้ว ทนทานต่อการนำไฟฟ้า/สารเคมี/น้ำมัน/กรด/ก๊าซ/ไม่มีควันเมื่อเผาไหม้ และการหน่วงไฟ ความหลากหลายของคุณสมบัติในยางซิลิโคนจะมีหลายข้อ จะมีจุดอ่อนที่การฉีกขาด เนื้อยางไม่มีคุณสมบัติเสริมความต้านทาน ทนต่อแรงดึงได้ต่ำ

ยางซิลิโคน มีช่วงความแข็งระดับซึ่ง หน่วยวัดเป็นชอร์ A หรือ IRHD ระหว่าง 10 และ 100 จำนวนที่สูงขึ้นเป็นสารประกอบที่ยากขึ้น มันยังมีสีอยู่แทบทุกสี.

ส.สมาน เทรดดิ้ง

ยางนีโอพรีน

ยางไนไตรล์

ไนไตรล์และนีโอพรีเป็นยางทนทนน้ำมันสูง แต่ไนไตรล์เหนือกว่ายางนีโอพรีนในความต้านทานน้ำมันน้ำมัน และตัวทำละลายอะโรมาติก อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถทำเช่นเดียวกับนีโอพรีน คือการใช้งานที่ต้องการสัมผัสกับสภาพอากาศโอโซนและแสงแดด และไม่ได้มีความต้านทานเปลวไฟ โดยธรรมชาติของเนื้อยาง

ยางไฮปาลอน

ไฮปาลอนเป็นวัสดุที่มีคุณสมบัติใกล้เคียง กับนีโอพรีน แต่มีความทนทานต่อกรด การเกิดออกซิเดชัน และมีความคงตัวของสีที่ดีกว่า ยางนี้สามารถใช้แทนโพลีคลอโรพรีน หรือ โพลิไวนิลคลอไรด์ ที่ทำจากพลาสติกในการใช้งานหลาย ๆ อย่าง

ยางโพลียูรีเทน

ยางซิลิโคน

ฟลูออโรคาร์บอนอีลาสโตเมอร์

EPDM โพลีเมอร์

ยางธรรมชาติ

ความแตกต่างระหว่าง ยางสังเคราะห์ กับยางธรรมชาติ

ความแตกต่างระหว่าง ยางซิลิโคน กับยางธรรมชาติ

ยางบิวทิล

ยางสไตรีนบิวทาไดอีน

ยางโพลีบูทาเดียน

ยางโพลิไอโซพรีน

Post: https://www.smarntrading.com/รวมข้อดี-ข้อจำกัดยาง

ส.สมาน เทรดดิ้ง

ยางซิลิโคน กับยางธรรมชาติ แตกต่างกันอย่างไร?

ซิลิโคน เป็นโพลิเมอร์ชนิดหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อ“ อีลาสโตเมอร์” โพลีเมอร์เหล่านี้ มีความยืดหยุ่น อีลาสโตเมอร์ที่รู้จักกันดีที่สุดคือยางธรรมชาติ ในบทความนี้จะไปดูคุณสมบัติของซิลิโคน และยางธรรมชาติ หากเมื่อถึงเวลา คุณอาจต้องเลือกใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง คุณจะสามารถเลือกได้เหมาะสมที่สุด หลังจากอ่านเนื้อหาจากบทความนี้

ยางธรรมชาติ และซิลิโคน สามารถทำงานได้ดี ที่อุณหภูมิต่ำถึง -50 ° C ยางซิลิโคนนั้นสามารถทำงานในอุณหภูมิสูงได้ดีกว่ายางธรรมชาติมาก ยางธรรมชาติจะเริ่มเสื่อมสภาพที่อุณหภูมิ 80 ° C และละลายที่ 120 ° C ยางซิลิโคนนั้นสามารถกำหนด หรือปรับแต่งสูตรยางในกระบวนการผลิต ให้ใช้งานได้ถึง 250 ° C ยางซิลิโคนยังมีความต้านทานเปลวไฟได้ดีกว่ายางธรรมชาติมาก สำหรับการใช้งานที่อุณหภูมิสูง ซิลิโคนเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าอย่างแน่นอน

ยางซิลิโคน และยางธรรมชาตินั้น ไม่สามารถทนต่อ น้ำมันเชื้อเพลิง และ สารหล่อลื่น อย่างไรก็ตามซิลิโคนมีความต้านทานต่อสารเคมีที่หลากหลายกว่ายางธรรมชาติ ซึ่งจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าสำหรับการใช้ในงานปิดผนึกฝาบรรจุภัณฑ์ทางเคมี การตรวจสอบก่อนนำไปใช้กับสารเคมี จะต้องทดสอบกับสารเคมีชนิดเดียวกัน นำยางซิลิโคนกับสารเคมีมาทำการแช่ เพื่อดูปฏิกริยาที่เกิดขึ้นจึงค่อยตัดสินใจนำไปใช้

ยางธรรมชาติมีความต้านทานแรงดึง ต้านทานการฉีกขาด และการเสียดสีสูงกว่ายางซิลิโคน มักถูกใช้ในงานที่ต้องทนการสึกหรอสูง เช่น ดอกยาง และสายพานลำเลียง ซิลิโคนมีความต้านทานต่อการเสียดสีค่อนข้างต่ำ การนำไปใช้งานจะทำให้ยางซิลิโคนสึกกร่อนอย่างไปอย่างรวดเร็ว การใช้งานที่ต้องการทนต่อการสึกหรอนั้น ยางธรรมชาติเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

ซิลิโคนมีความทนทานต่อสภาพอากาศ และ UV ได้อย่างดีเยี่ยม มักพบได้ในงานกลางแจ้ง งานภายนอกอาคาร เช่น ซีลขอบประตู และ ซีลขอบหน้าต่าง ในทางตรงกันข้าม สภาพอากาศนั้นเป็นตัวเร่งให้ยางธรรมชาตินั้นเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็ว ไม่เหมาะกับการใช้งานกลางแจ้ง ยางซิลิโคนจึงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า

การใช้งานยางซิลิโคนดูเหมือนจะมีความหลากหลาย ดูมีประสิทธิภาพมากกว่ายางธรรมชาติ แต่ในบางกรณียางธรรมชาติอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่า ทางเลือกที่เหมาะสมระหว่างวัสดุทั้งสองนั้น ขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมที่จะใช้งาน เพียงเท่านี้ คุณก็จะสามารถใช้งานยางธรรมชาติ และยางซิลิโคน ได้อย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพที่สุด.

Post: https://www.smarntrading.com/difference-silicone-natural-rubber
Writen by: S.Smarn Trading

ความแตกต่างระหว่างยางสังเคราะห์ กับยางธรรมชาติ

ลักษณะเฉพาะตัวที่โดดเด่น ของยางซิลิโคน

ส.สมาน เทรดดิ้ง

ลักษณะเฉพาะ

ยางซิลิโคนมีคุณสมบัติของสารอนินทรีย์และอินทรีย์ ประกอบด้วยความเหนียวของซิลิโคนที่ไม่ซ้ำกัน และซิลิกาบริสุทธิ์ ยางซิลิโคนมีคุณสมบัติที่โดดเด่นมากมายที่ไม่พบในยางอินทรีย์อื่น ๆ

ทนความร้อนและเย็น

ที่ 150 ° C แทบจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพและรักษาความยืดหยุ่นที่อุณหภูมิซึ่งยางอินทรีย์ทั่วไปจะเปราะ

ทนต่อสภาพอากาศ

ยางซิลิโคนสามารถสัมผัสกับรังสี UV ลมและฝนเป็นระยะเวลานานโดยแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพ

ทนน้ำมัน ทนต่อตัวทำละลาย ทนต่อสารเคมี

ยางซิลิโคนมีความทนทานต่อน้ำมันที่อุณหภูมิสูง และยังมีความต้านทานที่โดดเด่น ต่อตัวทำละลาย และสารเคมีอื่น ๆ และเกือบจะไม่ได้รับผลใด ต่อสารประกอบอินทรีย์ กรดเจือจาง และด่าง

ฉนวนไฟฟ้า

พวกมันมีความเสถียรในช่วงอุณหภูมิ และความถี่ที่หลากหลาย และแม้กระทั่งเมื่อแช่อยู่ในน้ำก็แทบจะไม่มีประสิทธิภาพลดลงเลย

อุณหภูมิในการทำงาน

พวกมันมีความเสถียรในช่วงอุณหภูมิกว้าง -60 ° C ถึง + 250 ° C

ความโปร่งใสและแต่งสี

ยางซิลิโคนมีความโปร่งใสสูง นั่นหมายความว่า สามารถผสมสีต่างๆ  เข้าไปในเนื้อยางได้ง่าย

Post: https://www.smarntrading.com/silicone-rubber-unique-usability
Writen by: S.Smarn Trading

รู้จักกับยางซิลิโคนคืออะไร มีคุณสมบัติอย่างไรบ้าง

ส.สมาน เทรดดิ้ง

กระบวนการ การผลิตขึ้นรูปชิ้นงานยางซิลิโคน

ขั้นตอนที่ 1 การเลือกคุณสมบัติยางซิลิโคน ให้ตรงตามความต้องการ

การผลิต หรือ การขึ้นรูปชิ้นงานยางซิลิโคน สินค้ายาง ชิ้นส่วนยาง ส่วนประกอบ อะไหล่ยางต่างๆ เพื่อนำไปใช้งาน ต้องเลือกจากสภาพแวดล้อมที่ใช้งาน และเลือกระดับคุณภาพที่เหมาะสม ของยางซิลิโคน เช่น ผลิตภัณฑ์ยาง ทนต่อการเสียดสี ทนต่อน้ำมัน ทนต่อกรด ด่าง สูง หรือ ต่ำ ทนต่อสารเคมีชนิดใด ทนต่ออุณหภูมิ สูง หรือ ต่ำ สภาพแวดล้อมการทำงานเหล่านี้ มีความสำคัญ ทำให้มีประสิทธิภาพในการใช้ชิ้นงานยางซิลิโคนได้เหมาะสมมากขึ้น.

ขั้นตอนที่ 2 จัดเตรียมยางวัตถุดิบ

ยางดิบนั้นยังไม่สามารถนำมาผลิตขึ้นรูปเป็นชิ้นงานได้โดยตรง ในการผลิตชิ้นงานนั้นจำเป็นต้องผ่านขั้นตอนเหล่านี้ หรือที่เรียกว่าการออกสูตรยาง

• การนำยางดิบ มาผสมกับสารเคมี โดยมีการผสมสารเคมีตามสัดส่วน ซึ่งเป็นตัวเร่งช่วยทำให้ยางดิบอยู่ตัวหลังผ่านกระบวนการขึ้นรูปชิ้นยาง
• ใส่ส่วนผสมสารเคมี ที่ทำให้ยางมีคุณสมบัติพิเศษ ตามสภาพแวดล้อมการทำงาน
• ผสมสีที่ต้องการลงไปในเนื้อยาง
• ส่วนผสมอื่นๆ ให้ครบตามความต้องการที่จะผลิตออกมาเป็นชิ้นงานยาง

ขั้นตอนที่ 3 เตรียมการขึ้นรูปชิ้นงานยาง

เริ่มจากการตัดแบ่งยางดิบที่ผสมเสร็จแล้ว แบ่งเป็นชิ้นตามปริมาณยาง น้ำหนักยาง หรือตามขนาดรูปร่าง ของชิ้นงานยางที่จะทำการขึ้นรูป

ขั้นตอนที่ 4 การขึ้นรูป

หลังจากผ่านขั้นตอนเตรียมยางดิบ ที่เป็นขั้นตอนสำคัญ มาถึงขั้นตอนการทำให้ยางดิบมีรูปทรง รูปร่างที่ต้องการ ในส่วนนี้จะข้ามเรื่องการสร้างแม่พิมพ์ที่จะนำมาใช้ขึ้นรูปยาง

• นำแม่พิมพ์ที่จะใช้ในการขึ้นรูปยางซิลิโคน มาใส่ยางดิบใส่เข้าไปในโพรงของแม่พิมพ์
• ทำแม่พิมพ์ให้ร้อนด้วยเครื่องฮีตเตอร์ทำความร้อน
• กดฮีตเตอร์ทำความร้อนลงไปที่แม่พิมพ์ เพื่อทำให้ยางดิบ มีรูปร่าง ตามรูปร่างของโพรงแม่พิมพ์
• การกดมีทั้งแบบระบบ กดด้วยแรงจากเครื่องไฮดรอลิค ที่ควบคุมผ่านแผงควบคุม และการกดแบบใช้แรงคน เป็นการออกแรงหมุนแม่แรงที่ใช้ กดและยกฮีตเตอร์ ยังมีวิธีขึ้นรูปที่คล้ายกันโดยใช้หลักการของหัวฉีด และการปล่อยไหล ซึ่งยังไม่กล่าวถึงในที่นี้
  

  ขั้นตอนที่ 5 การคัดแยก และตกแต่ง

  หลังจากที่ขึ้นรูปเป็นชิ้นยางผลิตภัณฑ์ จะเป็นขั้นตอนการตรวจสอบความเรียบร้อย การคัดแยก และ ตัดแต่งเศษยางส่วนเกินที่ถูกรีดออกมาจากขั้นตอนการกดขึ้นรูป โดยตัดยางให้มีรูปทรงที่ถูกต้อง ตามแบบ ตามลักษณะ ที่ต้องการ

ขั้นตอนนี้ เป็นการตรวจสอบลักษณะของผลิตภัณฑ์ยาง เพื่อให้เป็นชิ้นงานยางซิลิโคนที่มีคุณภาพ ซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้าย จึงเสร็จสิ้นกระบวนการผลิต และส่งต่อไปยังขั้นตอนการบรรจุภัณฑ์.

การใช้ยางซิลิโคนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ส.สมาน เทรดดิ้ง

ยาง คืออะไร

ยาง คือวัสดุพอลิเมอร์ที่ประกอบด้วยไฮโดรเจนและคาร์บอน ยางเป็นวัสดุที่มีความยืดหยุ่นสูง ยางที่มีต้นกำเนิดจากธรรมชาติจะมาจากของเหลวของพืชบางชนิด ซึ่งมีลักษณะเป็นของเหลวสีขาว คล้ายน้ำนม มีสมบัติเป็นคอลลอยด์ อนุภาคเล็ก มีตัวกลางเป็นน้ำ ยางในสภาพของเหลวเรียกว่าน้ำยาง ยางที่เกิดจากพืชนี้เรียกว่ายางธรรมชาติ ในขณะเดียวกันมนุษย์สามารถสร้างยางสังเคราะห์ได้จากปิโตรเลียม

การผลิตยางธรรมชาติ

แหล่งผลิตยางธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดในโลกคือ แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้คิดเป็นร้อยละ 90 ของแหล่งผลิตทั้งหมด ส่วนที่เหลือมาจากแอฟริกากลาง ซึ่งพันธุ์ยางที่ผลิตในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ ฮีเวีย บราซิลเลียนซิส (Hevea brasiliensis) น้ำยางที่ได้จากต้นยางมีลักษณะเป็นเม็ดยางเล็ก ๆ กระจายอยู่ในน้ำ (emulsion) มีปริมาณของแข็งประมาณร้อยละ 30-40 การใส่กรดฟอร์มิกเจือจางลงในน้ำยาง ทำให้น้ำยางจับตัวเป็นก้อน เกิดการแยกชั้นระหว่างเนื้อยางและน้ำ ส่วนน้ำที่ปนอยู่ในยางจะถูกกำจัดออกไปโดยการรีดด้วยลูกกลิ้ง 2 ลูกกลิ้ง วิธีการหลัก ๆ ที่จะทำให้ยางแห้งสนิทมี 2 วิธีคือ การรมควันยาง และการทำยางเครพ แต่เนื่องจากยางผลิตได้มาจากเกษตรกรจากแหล่งที่แตกต่างกัน ทำให้ต้องมีการแบ่งชั้นของยางตามความบริสุทธิ์ของยางนั้น ๆ

รูปแบบของยางธรรมชาติ

ยางธรรมชาติสามารถแบ่งออกเป็นหลายประเภทตามลักษณะรูปแบบของยางดิบ ได้แก่

น้ำยาง
น้ำยางสด
น้ำยางข้น
ยางแผ่นผึ่งแห้ง : ยางที่ได้จากการนำน้ำยางมาจับตัวเป็นแผ่นโดยสารเคมีที่ใช้จะต้องตามเกณฑ์ที่กำหนด ส่วนการทำให้แห้งอาจใช้วิธีการผึ่งลมในที่ร่ม หรือ อบในโรงอบก็ได้แต่ต้องปราศจากควัน
ยางแผ่นรมควัน
ยางเครพ

ยางแท่ง : ก่อนปี 2508 ยางธรรมชาติที่ผลิตขึ้นมา ส่วนใหญ่จะผลิตในรูปของยางแผ่นรมควัน ยางเครพ หรือน้ำยางข้น ซึ่งยางธรรมชาติเหล่านี้จะไม่มีการระบุมาตรฐานการจัดชั้นยางที่ชัดเจน ตามปกติจะใช้สายตาในการพิจารณาตัดสินชั้นยาง ต่อมาในปี 2508 สถาบันวิจัยยางมาเลเซีย (Rubber Research Institute of Malaysia) ได้มีการผลิตยางแท่งขึ้นเป็นแห่งแรก เพื่อเป็นการปรับปรุงและพัฒนาคุณภาพของยางธรรมชาติให้ได้มาตรฐาน เหมาะสมกับการใช้งาน จนทำให้ยางแท่งเป็นยางธรรมชาติชนิดแรกที่ผลิตมาโดยมีการควบคุมคุณภาพให้ได้มาตรฐาน ตลอดจนมีการระบุคุณภาพของยางดิบที่ผลิตได้แน่นอน

ยางแท่งความหนืดคงที่ : เป็นยางที่ผลิตขึ้นเพื่อใช้ในอุตสาหกรรมทำผลิตภัณฑ์ที่ต้องการควบคุมความหนืดของยางที่ใช้ในการแปรรูป เช่น อุตสาหกรรมยางท่อ, อุตสาหกรรมทำกาว

ยางสกิม : ยางสกิมเป็นยางธรรมชาติที่ได้จากการจับตัวน้ำยางสกิม (skim latex) ด้วยกรดแล้วนำยางที่ได้ไปทำการรีดแผ่นและทำให้แห้ง โดยน้ำยางสกิมเป็นน้ำส่วนที่เหลือจากการทำน้ำยางข้นด้วยการนำน้ำยางสดมาทำการเซนตริฟิวส์ แยกอนุภาคเม็ดยางออกจากน้ำ ซึ่งอนุภาคเม็ดยางเบากว่าน้ำ ส่วนใหญ่จึงแยกตัวออกไปเป็นน้ำยางข้น น้ำยางข้นที่ได้มีปริมาณเนื้อยางอยู่ร้อยละ 60-63 ซึ่งน้ำยางสกิมคือส่วนที่เหลือจากการเซนตริฟิวส์แยกเนื้อยางส่วนใหญ่ออกไปแล้ว ก็ยังมีส่วนของเนื้อยางออกมาด้วย ซึ่งเป็นเนื้อยางที่มีขนาดอนุภาคเล็ก ๆ มีปริมาณเนื้อยางอยู่ร้อยละ 3-6
โครงสร้างหลักที่มีผลกระทบต่อสมบัติของยางธรรมชาติ

ยางธรรมชาติมีชื่อทางเคมี คือ ซิส-1,4-พอลิไอโซพรีน (cis-1,4-polyisoprene) เป็นโมเลกุลที่ประกอบด้วยคาร์บอนและไฮโดรเจนล้วน ทำให้มีสมบัติไม่ทนต่อน้ำมัน แต่เป็นฉนวนไฟฟ้าได้ดี ใน 1 โมเลกุลจะประกอบด้วยหน่วยของไอโซพรีน (C5H8) มาต่อกันเป็นสายโซ่ยาวแบบเส้นตรงใน 1 หน่วยไอโซพรีนจะมีพันธะคู่และหมู่อัลฟาเมทธิลีนที่ว่องไวต่อการเกิดปฏิกิริยา ทำให้สามารถวัลคาไนซ์ได้ด้วยกำมะถัน และทำให้ยางทำปฏิกิริยาได้ง่ายด้วยออกซิเจนและโอโซน ทำให้ยางเกิดการเสื่อมสภาพได้ง่ายเช่นเดียวกัน ดังนั้นการออกสูตรยางจำเป็นจะต้องมีแอนตี้ออกซิแดนท์และแอนตี้โอโซแนนท์ร่วมด้วย[3] ยางธรรมชาติมีสายโซ่ที่เคลื่อนไหวหักงอไปมาได้ง่าย ทำให้ยางธรรมชาติคงสภาพยืดหยุ่นได้ดี มีอุณหภูมิของการเปลี่ยนสถานะคล้ายแก้ว ประมาณ -72 °C สามารถใช้งานได้ที่อุณหภูมิต่ำมาก สำหรับความสม่ำเสมอในโครงสร้างโมเลกุล ทำให้ยางธรรมชาติสามารถตกผลึกได้เมื่อยืด การเกิดผลึกเนื่องจากการยืดตัวยังทำให้ยางคงรูปมีสมบัติเชิงกลดีขึ้น นั่นคือ ยางจะมีความทนทานต่อแรงดึง ความทนทานต่อการฉีกขาด และความต้านทานต่อการขัดถูสูงขึ้น ยางธรรมชาติมีน้ำหนักโมเลกุลเฉลี่ยสูง อยู่ในช่วง 200,000 ถึง 400,000 และมีการกระจายตัวของน้ำหนักโมเลกุลกว้างมาก ทำให้ยางแข็งเกินไปที่จะนำไปแปรรูปโดยตรง จะต้องมีการบดยาง ก่อนที่จะนำไปใช้ในกระบวนการผลิต ซึ่งเครื่องมือที่ใช้ในการบดยางโดยทั่วไปจะใช้เครื่องบดยางสองลูกกลิ้ง

ยางธรรมชาติประเภทอื่น ๆ (ปรับสภาพโครงสร้าง)

ยางฮีเวียพลัส เอ็มจี (Heveaplus MG) : ยางธรรมชาติที่มีการปรับสภาพโครงสร้างให้มีโครงสร้างโมเลกุลของเทอร์โมพลาสติกโดยโครงสร้างของยางเป็นสายโซ่หลัก (Backbone chain) และโครงสร้างของพอลิเมทธิลเมทาไครเลท (Polymethyl methacrylate) เป็นสายโซ่ที่มาต่อกับยางธรรมชาติ (Graft chain) เรียกว่า กราฟโคพอลิเมอร์

ยางธรรมชาติอิพอกไซด์ (ENR) : ยางธรรมชาติอิพอกไซด์ เป็นยางที่นำยางธรรมชาติมาปรับโครงสร้างโดยใช้สารเคมีจำพวกกรดเพอร์ออกซี่ (peroxy acid) ซึ่งยางจะมีลักษณะเป็นสีน้ำตาลเข้มกว่ายางธรรมชาติปกติ ซึ่งสามารถเตรียมได้ทั้งชนิดน้ำยางและยางแห้ง โดยมีการผลิตขึ้นเพื่อปรับปรุงสมบัติบางประการของยางธรรมชาติให้ดีขึ้น เช่น ทำให้ยางมีความเป็นขั้วมากขึ้น สามารถทนต่อน้ำมันและตัวทำละลายที่ไม่มีขั้วได้ดีขึ้น สามารถทนต่อโอโซน และการซึมผ่านของอากาศได้ดี เพราะพันธะคู่ในโครงสร้างยางธรรมชาติมีปริมาณน้อยลง อย่างไรก็ตามก็จะมีสมบัติบางประการที่ด้อยกว่ายางธรรมชาติ เช่น มีความยืดหยุ่นต่ำลง และหากนำไปวัลคาไนซ์ด้วยกำมะถันยางจะไม่ทนต่อความร้อน ยาง ENR มักใช้ในอุตสาหกรรมกาว หรือสารยึดติด รองเท้า สี และยางรถยนต์ เป็นต้น

ยางผง (Powder Rubber) : ยางผง เป็นยางที่ผลิตออกมาในลักษณะที่เป็นเม็ด เพื่อให้สะดวกในการใช้งานกล่าวคือสามารถใช้งานในลักษณะการผลิตแบบต่อเนื่องได้และสามารถใช้ได้ทันทีโดยไม่ต้องผ่านการบดหรือตัดยาง

ยางธรรมชาติสกัดโปรตีน (DPNR) : ยางธรรมชาติสกัดโปรตีนเป็นยางที่มีการดัดแปลงสภาพของยาง เพื่อให้มีปริมาณโปรตีนในยางต่ำซึ่งจะเป็นการลดปริมาณไนโตรเจนและปริมาณเถ้าในยาง เนื่องจากการที่ยางมีโปรตีนในยาง (ร้อยละ 1) ทำให้ยางเกิดการวัลคาไนซ์เร็ว สมบัติบางประการของผลิตภัณฑ์ไม่ดี ไม่สามารถนำมาใช้งานในด้านวิศวกรรมได้ เนื่องจากสมบัติความทนทานต่อแรงกดหรือแรงกระแทกต่ำ และอาจมีการเกิดอาการแพ้โปรตีนในผลิตภัณฑ์ที่มีการสัมผัสโดยตรง เช่น ถุงมือ ทำให้มีความจำเป็นต้องลดปริมาณโปรตีนโดยการเตรียมน้ำยางที่มีโปรตีนต่ำก่อนนำไปทำผลิตภัณฑ์ หรือ ล้างน้ำหลาย ๆ ครั้ง สำหรับผลิตภัณฑ์ที่แยกโปรตีนด้วยการละลายน้ำได้

ยางไซไคลซ์ (Cyclised Rubber) : ยางที่ปรับสภาพโครงสร้างโมเลกุลของยาง โดยให้โมเลกุลของยางเกิดการเชื่อมโยงกันเองจนเป็นวง ทำให้มีสัดส่วนของพันธะที่ไม่อิ่มตัวลดลง ทำให้สมบัติยางเปลี่ยนไปและมีความแข็งแรงขึ้น

ยางเอสพี (SP Rubber) : ยางเอสพีหมายถึงยางที่มีส่วนผสมของยางวัลคาไนซ์ เช่น ยางเอสพี 20 คือ ยางที่มีส่วนผสมของยางที่วัลคาไนซ์อยู่ 20 ส่วนในยาง 100 ส่วน เป็นต้น

การผสมยางธรรมชาติกับพอลิเมอร์ชนิดอื่น

ยางธรรมชาติเป็นยางที่มีสมบัติเด่นด้านควาเหนียวติดกันที่ดี, สมบัติด้านการขึ้นรูปที่ดี, ความร้อนสะสมในขณะการใช้งานต่ำ เป็นต้น แต่ก็มีสมบัติบางประการที่เป็นข้อด้อย

ดังนั้นในการแก้ไขข้อด้อยนั้น สามารถทำได้โดยการเลือกเอาสมบัติที่ดีจากยางสังเคราะห์ชนิดอื่นมาทดแทน เช่น สมบัติด้านความทนทานต่อการขัดถูของยางบิวตาไดอีน (BR), สมบัติความทนทานต่อน้ำมันของยางไนไตรล์ (NBR), สมบัติความทนทานต่อความร้อนและโอโซนของยาง EPDM เป็นต้น โดยการผสมยางธรรมชาติกับยางสังเคราะห์เหล่านี้เข้าด้วยกัน แต่การที่จะผสมให้เข้ากันได้นั้นยางสังเคราะห์ชนิดนั้น ๆ ต้องไม่มีความเป็นขั้วเหมือนกับยางธรรมชาติ จึงจะทำให้ยางผสมรวมเข้ากันเป็นเฟสเดียวกันได้ดีขึ้น เช่น ยาง BR, SBR, EPDM และ NBR (เกรดที่มีอะคริโลไนไตรล์ต่ำ ๆ) ซึ่งปัจจัยที่มีผลโดยตรงต่อสมบัติของยางผสมที่ได้นั้น มีดังนี้

ความหนืดของยาง ยางธรรมชาติก่อนที่จะทำการผสมต้องทำการบดเพื่อลดความหนืดในตอนเริ่มต้นการผสมให้เท่ากับยางสังเคราะห์หรือใกล้เคียงซึ่งจะทำให้ยางทั้งสองผสมเข้ากันได้ดีขึ้น

ระบบการวัลคาไนซ์ของยาง ระบบที่ใช้ในการวัลคาไนซ์ต้องมีความเหมือนหรือแตกต่างกันไม่มากนัก เพื่อป้องกันการแยกเฟสของยางผสมขณะที่ทำการผสมยาง

ความเป็นขั้วของยาง ในกรณีที่ทำการผสมยางที่มีความเป็นขั้วแตกต่างกันมาก ควรพิจารณาถึงความสามารถในการกระจายตัวของสารเคมีในยางแต่ละชนิด โดยเฉพาะสารตัวเร่งและสารตัวเติม เพราะสารเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกระจายตัวได้ดีในยางที่มีความเป็นขั้ว ซึ่งอาจส่งผลให้ยางผสมมีสมบัติต่ำลงจากที่ควรจะเป็น หากการกระจายตัวของสารเคมีไม่ดีเท่าที่ควร

ส.สมาน เทรดดิ้ง